Net zoals in het Verdronken Land van Saeftinghe verbergt de bodem van de Hedwigepolder een mysterieus, verzonken verleden. In een uithoek van de huidige polder rust het middeleeuwse dorpje Casuwele, dat na een vloedgolf voorgoed kopje-onder ging.

De noordelijke Wase Polders bevatten talloze sporen van een vervlogen verleden: verweerd landbouwmateriaal, ondergelopen turfputten en zelfs restanten van vergane dorpen, die de strijd met het water verloren. Door het schurende getij komen in het Verdronken Land van Saeftinghe soms delen van huizen en kerken bloot te liggen, om bij hoogwater opnieuw te verdwijnen.

Turfcentrum

Minder bekend is het lot van het dorpje Casuwele, dat zich in de 12de eeuw aan de westkant van de huidige Hedwigepolder bevond. Het dorp bloeide dankzij de turfhandel. Het werd vanaf de 15de eeuw een van de belangrijkste veenwinningscentra en verkoopplaatsen van turf in Oost-Vlaanderen. In tientallen pakhuizen op de dijken van Casuwele lag turf te drogen, waarna het via de rivier Holekene vervoerd werd naar elders in Vlaanderen. In 1530 en in 1570 werd Casuwele geteisterd door stormtij en vloedgolven. De dijken werden nadien telkens wel hersteld, maar het doorsteken ervan in 1584 – een poging van de Antwerpenaren om de Spaanse troepen op te houden – betekende de fatale klap.

Door het schurende getij komen in het Verdronken Land van Saeftinghe soms delen van huizen en kerken bloot te liggen

Het verleden duikt op

In de in 1907 ingedijkte Hedwigepolder hebben archeologen inmiddels de locatie van het verzonken Casuwele achterhaald. De bedding van de rivier Holekene is herkenbaar tussen de beboste stroken van de polder. Ook weten we dat hier de historische gehuchten Stampaert en Tervente lagen. Vooraleer de werkzaamheden in de Hedwigepolder van start gaan, wordt er eerst een uitgebreid archeologisch onderzoek uitgevoerd.